Sanatorium
Dzisiaj różnego rodzaju kliniki zwłaszcza w rozmaitych kurortach są bardziej traktowane jak uzdrowiska, a nie przychodnie. Nie ma w tym nic złego, ponieważ typowe sanatorium to naprawdę właściwe miejsce, zwłaszcza jeśli myślimy o odpoczynku, który pozwoli nam jednocześnie wyleczyć rany lub też jest to rekonwalescencja po jakieś poważnej chorobie, lub urazie. Sanatoria najczęściej znajdują się w kurortach górskich gdzie mamy do czynienia między innymi z właściwą atmosferą. Każde rozwiązanie związane z lecznicą jest odpowiednim wyjściem, zwłaszcza jeśli liczymy tylko i wyłącznie na fachową obsługę. To bardzo ważna kwestia, zwłaszcza jeśli faktycznie zależy nam na właściwiej pomocy medycznej i miejscu gdzie możemy spokojnie wypocząć bez żadnych problemów. Warto zauważyć, że takie rozwiązania na pewno się sprawdzą i możemy naprawdę wiele zyskać, korzystając właśnie z takiego wyjścia. Tak więc ostatecznie wybór sanatorium jest wyjściem idealnym zwłaszcza dla osób przechodzących rehabilitację to naprawdę właściwe wyjście.
Pierwsze tomografy
Pierwszy tomograf, tzw. EMI scanner, został zbudowany w 1968 roku przez sir Godfreya Newbolda Hounsfielda, z firmy EMI Ltd, z Wielkiej Brytanii. Podstawy matematyczne tego wynalazku są zasługą austriackiego matematyka Johanna Radona. W 1917 roku udowodnił, że obraz dwu- i trójwymiarowego obiektu można odtworzyć w sposób zupełny z nieskończonej ilości rzutów tego przedmiotu. W 1956 roku, Ronald N. Bracewell użył tej metody do stworzenia map słonecznych. Pierwsze urządzenia próbujące wykorzystać idee Radona budowali: w 1961 William Henry Oldendorf, w 1963 Allan MacLeod Cormack (Tufts University), w 1968 David Kuhl i Roy Edwards. Wszyscy oni przyczynili się do końcowego efektu osiągniętego przez Hounsfielda, który jako pierwszy stworzył działający system do diagnostyki i zaprezentował jego unikatowe możliwości. Hounsfield i Cormack otrzymali w 1979 roku Nagrodę Nobla za wynalezienie i budowę tomografu komputerowego.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tomografia_komputerowa
O Pantomografii
Nazywana również ortopantomografią i radiografią obrotową. Nazwa pochodzi od złożenia słów panoramic i tomography. Odmiana tomografii używana głównie w dentystyce. Została stworzona przez Yrjö Veli Paatero w 1947 roku. W powszechnym użyciu od 1982 roku. Pozwala uzyskać panoramiczne zdjęcie rentgenowskie zakrzywionej powierzchni, np. uzębienia. Zasadę działania przedstawia Rysunek 2. Pacjent usadowiony jest na stołku i pozostaje w bezruchu przez czas trwania badania. Lampa rentgenowska i kontener z kliszą, nieprzezroczysty dla promieni X, obraca się synchronicznie wokół pewnego punktu. Film jest naświetlany wyłącznie przez wąską szczelinę w kontenerze. Film przesuwa się przez kontener, dzięki czemu w trakcie obrotu poszczególne partie szczęki są rzutowane na kolejne odcinki filmu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Tomografia_rentgenowska